Fin de viaje...

Uiteindelijk is het dan zover, ons vliegtuig is na ongeveer 3,5 uur vertraging aangekomen op het vliegveld van La Paz en we kunnen vertrekken naar de amazone van Bolivia, we kunnen haast niet wachten! Echter, bij de aanblik van het vliegtuig en zeker na de eerste blik naar binnen is die haast om weg te gaan ineens een stuk minder groot. ( De vraag rijst...vanaf welke grootte noem je iets een vliegtuig en niet gewoon een aluminium blik met vleugels?) Na een spannende vlucht komen we dan toch heelhuids aan in Rurrenabaque. Hier gaan we de volgende dag direct op een driedaagse jungle tour. Deze bestaat vooral uit heerlijk relaxed in een bootje over de rivier varen en proberen zoveel mogelijk dieren te spotten. En dat lukt heel erg goed; we zien vooral heel veel kaymannen, verschillende soorten apen en heel veel prachtige grote vogels! Ook gaan we in de pampas (een soort wetland in de amazone - lees tot bijna kniediep door het water ploeteren) op zoek naar anaconda's en cobra's, helaas zonder geluk.. Wel hadden we geluk met het vissen op piranha's! Ook al zijn de vishengels niet meer dan een stukje hout met een draad, de piranha's bijten maar al te graag in de stukjes vlees die we als aas gebruikten. Wel even een angstig moment wanneer je beet hebt, want hoe haal je de piranha van je haakje zonder je vingers te verliezen? Wat ook erg bijzonder was is dat er in de rivier roze dolfijnen zwemmen, waar we ook mee mochten zwemmen. Wel even slikken, zou je dat wel doen: in hetzelfde water een duik nemen als waar je net nog een kayman zag zwemmen en dat vol bijtgrage piranha's. Gelukkig hebben we het risico genomen en dat was wel echt heel bijzonder: de dolfijnen kwamen echt met ons spelen, beten in onze voeten!

Na een supergave jungle tour vol dieren zijn we via La Paz verder gereisd naar Uyuni, waar we onze volgende tour hebben gedaan: met een jeep het zuidwesten van Bolivia verkennen. Te beginnen met een van de grootste zoutvlakten van de wereld, Salar de Uyuni. Heel bijzonder om te zien, zo ver je oog reikt, alleen maar wit van het zout, op een 'eilandje' na, waar dan ineens allemaal cactussen groeiden. De zoutvlakte ging over in de droogste woestijn ter wereld, de Atacama desert, waar volgend jaar ook de Dakar Rally zal worden gehouden. Midden in die woestijn liggen echter wel een aantal meren, met de meest fantastische kleuren, van wit, naar helblauw, naar dieprood, zo bijzonder om te zien! Zeker omdat die meren vol staan met allemaal flamingo's! Alsof dat niet genoeg is heeft moeder natuur ook nog een aantal geisers toegevoegd aan dit gebied! Ook weer een bijzondere ervaring, om 06.00 's ochtends door de ontzettend stinklucht lopen van rottende eieren en door de stoom van de geisers, terwijl we de poelen kokende modder proberen te ontwijken. Deze inspanningen werden dan wel weer beloond met een hotspring, waarin we konden bijkomen van dit alles.

Vervolgens gingen we de grens over naar Chili, waar we in Iquique nog twee heerlijke dagen aan het strand hebben gelegen om vervolgens naar het zuiden van Chili te vliegen. Een behoorlijke omschakeling, van de droge woestijn warmte en de zee naar het ontzettend winderige en koude Patagonie. Hier hebben we een pinguïn kolonie bekeken en ondanks de kou smelt je dan toch wel van binnen, want die zijn echt zo schattig!
Toen hebben we ons in de volgende uitdaging gestort: 5 dagen trekken door het prachtige Torres del Paine, een nationaal park in Chili vol gletsjers en besneeuwde bergtoppen. Met allebei een flinke rugzak vol met een tentje, slaapspullen en eten voor 5 dagen. Dat viel toch wel een beetje tegen, een berg beklimmen met allebei zo'n 15 kg op je rug is toch wel wat zwaar! Zeker als de wind dan ook nog met 100 km/uur om je heen raast, je gewoon omver blaast en de zonnebril van je gezicht baast. Naast wat regen en zelfs sneeuw hadden we de meeste dagen echter gewoon lekker zon en was het park één van de meest fantastische die we bezocht hebben. Prachtige besneeuwde bergtoppen en gletsjers. Het ultieme moment was wel om rond zonsopgang (en die is hier al om 04.45) naar de ' the towers' te lopen en te zien hoe de eerste lichtstralen de bergen rood kleuren!

Daarna was het tijd om naar onze laatste bestemming te gaan, Argentinië. Hier hebben we de indrukwekkende gletsjer Perito Moreno bezocht. Je staat dan letterlijk naar een muur van ijs te kijken, 60 meter hoog terwijl je wordt omringd door geraas en krakende en knappende geluiden van ijsschotsen die afbreken en in het water donderen, heel erg gaaf!

De laatste dagen zaten we in een dorpje (El Chaltén), gelegen aan nog weer een prachtig nationaal park waar we de dagen hebben gevuld met nog meer wandelingen tussen de besneeuwde toppen en torenhoge rotsen. Gisteren de reis afgesloten met een geweldige Argentijnse steak!

Op dit moment wachten we tot ons vliegtuig vanuit El Calafate vertrekt. Een beetje vreemd voelt het wel dat we zometeen alweer in het vliegtuig naar Nederland zitten, maar we hebben ook weer zin om iedereen te zien en te spreken en wat van de foto's te laten zien. We kijken terug op een heel geslaagd vervolg van onze reis!

Tot snel in Nederland!
Liefs M&M